Het begon dus met een “Tweet”

Toeval of niet,

Hoe een slechtziende loper en een Roparun team elkaar vonden.
John Stoop, een gezonde man die een goede (marathon) loper was, werd door trombose aan zijn ogen op 37-jarige leeftijd een slechtziende man.
Na een moeilijke tijd pakte hij zijn leven en zijn oude hobby, hardlopen weer op.
Een van zijn wensen was, een keer de Roparun lopen.
Maar hoe doe je dat als slechtziende loper? Je hebt een team nodig dat het Roparunavontuur aangaat, een plek voor een loper heeft en je hebt een begeleider nodig die naast jou wil lopen.
Als je iets wilt in je leven moet je actie ondernemen heeft John gedacht.
Hij heeft hulp gezocht bij Rotterdam Sportsupport en zij hebben, na goedkeuring van de Roparun stichting een “Tweet” voor hem getweet – “Is er een Roparun team dat een slechtziende loper wil meenemen op het Roparunavontuur”?

Het begon dus met een “Tweet”

Nu zit er in het RoparunTeam FloraHolland een fanatieke Roparun liefhebber die alle nieuwtjes en tweets rondom de Roparun gretig leest.
Die man is Nitzan, loper bij ons team. Hij leest deze Tweet en denkt: ”Iemand wil graag mee met de Roparun”, dat snap ik, want het is geweldig om te doen, maar een slechtziende loper…..???
We hebben in ons team een loper die regelmatig blinde hardlopers begeleidt tijdens hardloopwedstrijden. En deze loper, Jos, heeft ook vaker geoefend met slechtziende/blinde hardlopers.
1 en 1 maakt 2 dacht Nitzan. Eerst even Jos peilen of hij John zou willen en kunnen begeleiden. Toeval of niet Jos en John hadden al een keer samen gelopen. Als “training” voor Jos die een Engelse hardloper zou begeleiden tijdens een marathon. Dus voor Jos geen probleem.
Natuurlijk was dit een beslissing die voorgelegd moest worden aan alle teamleden. Een Roparun doe je samen en als John mee zou gaan zou dat toch gevolgen hebben voor alle Roparunners.
Unaniem werd gezegd doen! Maar denk goed na over alle mogelijkheden en onmogelijkheden.
Samen met de lopers waarmee John in het team zou lopen en teamcaptain Alex hebben we de mitsen en maren en mogelijke problemen besproken. En kwamen tot de conclusie dat er eigenlijk geen problemen waren.
John is, door zijn trainingen bij Running Blind een goede loper en heeft prima conditie. Goed genoeg om de uitdaging van de Roparun te volbrengen.
En verder met een beetje hulp kan alles.

Dus we gaan in 2012 voor een dubbel avontuur, de nieuwe Roparunroute van Hamburg naar Rotterdam met als extra dimensie John Stoop die ons team komt versterken.
Wij hopen met z’n allen dat John en ‘zijn’ RoparunTeam FloraHolland de finish in Rotterdam zonder problemen en met veel plezier zullen halen.

De eerste stapjes (geschreven door John)

Nadat ik de eerste training voor de Roparun niet mee kon maken, gingen we woensdag 18 april van start voor een extra ingelaste training met mij als (slechtziende) gastloper.
Ik had al wat verhalen van Jos gehoord over wisselen met de busjes en het lopen tussen de fietsers, maar om het echt mee te maken is natuurlijk heel wat anders.
We gingen van start bij de afdeling Import en hadden afgesproken om te gaan lopen in alfabetische volgorde van onze namen. Ceel, die een van de buddy’s bij Running Blind is, ging als eerste van start en werd later door Conny afgelost.
Even later stopte de bus, Brenda schoof het portier open en Jos en ik stonden klaar om de eerste echte Roparun trainingsmeters te gaan doen.
We hadden afgesproken dat Conny mij zou aantikken en Jos zou later dan Wilco aantikken. Wat natuurlijk gezien mijn kippigheid ook het meest logische was.
Jos waarschuwde dat Conny er bijna was en toen…….. tik, we gingen er vandoor. Vol adrenaline liep ik achter de fietser aan, begeleidt aan het koord door Jos.
Ja hoor! We liepen gelijk de eerste keer al fout en moesten een stuk terug, nou ja, beter nu als met de Pinksteren.
We liepen een aardig tempo en na een tijdje waarschuwde Jos dat de bus weer in zicht was, Wilco werd aangetikt en we konden de bus in. De tijd die we hadden gelopen was behoorlijk sneller dan wat we met de Roparun gaan doen, maar gelukkig zouden we bij circa 10 runs stoppen.
Gezellig keuvelend in de bus, vloog de tijd en voordat je er erg in had , gingen we weer aan de volgende aflos beginnen. Wederom in behoorlijk tempo, liepen we de ene na de andere beurt en het leek wel of de tussenpauzes steeds korter werden.
Natuurlijk is dat gevoelsmatig, maar toch kon ik aan mijn kuiten merken dat dit andere koek is dan een wedstrijd in een keer uitlopen.
Nitzan en Brenda stuurde de bus van het ene punt na het andere, zonder verkeerd te gaan, althans dat denk ik. Want we kwamen zonder problemen weer in de buurt van de veiling. Gezamenlijk hebben we de laatste kilometer gelopen, ook die helling op, o ,o wie bouwt zoiets? En zo was deze training voorbij.
Ik vond het een belevenis en dankzij de fietsers en de chauffeur zijn we veilig en wel terug gekomen.

Dit smaakt zeker naar meer en natuurlijk bij een lange tocht zal het keuvelen in de bus ook wel minder worden. Maar ik kijk er al naar uit en wil via dit stukje iedereen nogmaals bedanken, dat ik bij RoparunTeam FloraHolland de kans heb gekregen om mee te doen.
De leus is bij FloraHolland , dat bloemen van mensen houden, maar zoals ik de mensen nu hebt meegemaakt, zijn het mensen die van mensen houden en dat geeft een goed gevoel.

Hamburg, here we come

John

Links

Running Blind – is een stichting waarbij ziende lopers de slechtziende / blinde lopers begeleiden met hardlopen.

Rotterdam Sportsupport – werkt aan een hoogwaardig sportklimaat in Rotterdam. De organisatie spant zich in voor vitale sportverenigingen, streeft ernaar sport toegankelijk te maken voor alle Rotterdammers en zoekt steeds naar nieuwe manieren om sport in te zetten als instrument voor het behalen van andere maatschappelijke doelstellingen.