OP HET RANDJE VAN HET VLIEGTUIG MOET JE ERAAN TOEGEVEN

Een parachutesprong uit een vliegtuig of zweven in de lucht. Het is iets dat veel mensen op hun bucketlist hebben staan, maar als je ongeneeslijk ziek bent, zijn dit soort ervaringen nog veel waardevoller. Anne Koetsenruijter uit Rotterdam zorgt met Stichting Buddies voor onvergetelijke ervaringen. Inmiddels krijgt Buddies al jarenlang een bijdrage van Stichting Roparun en sinds vorig jaar doet de organisatie ook met een eigen team mee. “Eigenlijk is zo’n sprong een parallel met sterven. Je moet je eraan overgeven.”

Anne begon Stichting Buddies, nadat haar man Louis in 2011 ongeneeslijk ziek bleek te zijn en niet veel later op 47-jarige leeftijd overleed. “Ik leerde Louis kennen door het parachutespringen. Wij deden dat allebei. Nadat Louis overleed, besloten we met vrienden een herinneringssprong te maken. Toen we in de lucht zweefden kwam ik erachter: hier moet ik meer mee doen.”

Na een aantal jaar kwam de voorzitter in aanraking met Stichting Roparun. De penningmeester van haar stichting overleed, eveneens aan kanker. “Mijn hardloopmaatje nam zijn functie binnen Buddies over en wees me op het bestaan van Stichting Roparun. In 2018 kregen we onze eerste bijdrage.”

Inmiddels organiseert Buddies twee keer per jaar een ‘Tussen Hemel en Aarde Dag’. In mei een outdoor-evenement. Ongeneeslijk zieke patiënten maken dan een parachutesprong. “En in november houden we een indoor-evenement. Dan kunnen mensen met hun familie gaan zweven in een windtunnel. Beide dagen zijn volledig verzorgde dagen. Een echt uitje.”

In januari van dit jaar heeft Buddies opnieuw drieduizend euro van Stichting Roparun gekregen. “Daar kunnen we een hoop van doen”, aldus Anne. “Een parachutesprong kost bijvoorbeeld per persoon ongeveer 300 euro.”

BETEKENIS

“Voor iemand die ernstig ziek is, is een parachutesprong of zweefactiviteit enorm betekenisvol”, vertelt Anne. “Je kunt het vergelijken met sterven. Als je op de rand van een vliegtuig zit moet je je eraan over gaan geven. Dat doe je ook als je weet dat je niet lang meer te leven hebt. En als je in de lucht zweeft voel je in iedere vezel van je lichaam het leven dat er nog is. Je dierbaren wachten beneden op je en tijdens de indoordagen gaan ze zelfs mee. Niemand denkt op dat moment aan ziek zijn. Dat is onze motivatie.”

DEELNAME

Inmiddels heeft Stichting Buddies al meerdere bijdragen van Stichting Roparun gekregen, maar ondertussen wilde Anne naar eigen zeggen ook iets terug doen. “Na het overlijden van mijn man ben ik gaan hardlopen. In mijn hardloopteam heb ik iemand die vrijwilliger bij Roparun is. Een ander lid is deelnemer. Tijdens een hardloopsessie, we waren met zijn drieën, hoorde ik ze praten over de Roparun. Toen dacht ik: daar ga ik ook aan mee doen. Stichting Buddies bestond vorig jaar 10 jaar, dus dat vond ik een mooi moment om een Buddies-team te vormen. Ik heb letterlijk in twee dagen tijd een team gevormd. Wat appjes rondgestuurd en mensen opgebeld. Niemand twijfelde erover. Zo had ik ineens 25 mensen bij elkaar. Ook parachutisten gaan mee in het Buddies-team. Nu voelen we ons echt onderdeel van de familie. We wilden ook iets terug doen voor de bijdragen die we kregen.”

Na de eerste deelname in Landgraaf wilden Anne en haar teamleden door. “We willen nu eens een echte Roparun gaan lopen en hoewel die dit jaar in Nederland blijft, kijken we er ontzettend naar uit. Ook met het inzamelen van geld gaat het goed. Vorig jaar haalden we zo’n achtduizend euro op, maar nu zitten we al over de tienduizend euro heen”, vertelt ze trots.

Ook haar teamgenoten hebben er weer zin in. “Wij blijven er voorlopig zeker bij. Iedereen staat weer te popelen.”

Source: roparun