‘IEDERE DEELNEMER HEEFT EEN MOOI VERHAAL’

René Toonen is al een heel lange tijd een bekend gezicht op de route. Hij gaat aankomende editie mee om voor de 18^e keer verslag te doen voor Roparunradio. Inmiddels weten veel deelnemers en vrijwilligers zijn radiocamper op het startterrein en de route te vinden. “Naast onze uitzendapparatuur, neem ik heel veel koffiepads en stroopwafels mee. Iedereen komt wel even een praatje maken.”

René kwam in 2004 in aanraking met de Roparun toen Roparunradio nog geen officieel onderdeel van Roparun was. “We maakten de uitzendingen destijds nog onder de vlag van de voormalige ziekenomroep Rano. Ik was daar vrijwilliger en had al een aantal jaar in de studio gepresenteerd, toen ik gevraagd werd om als verslaggever de route op te gaan”, vertelt René.

De eerste jaren dat hij als verslaggever meeging, was dat zo nu en dan nogal behelpen. “Tegenwoordig kunnen we vanaf elke plek op ieder moment live de uitzending in, maar toen we begonnen gingen we met een zware koffer met daarin een recorder op pad. We maakten dan opnames die we op bepaalde plekken via een lijn- of internetverbinding naar de studio in Rotterdam konden doorsturen. In Frankrijk was de dekking vaak slecht, waardoor we geen verbinding konden maken. Ik heb een aantal keer uit frustratie wat reportagekoffers door de camper heen zien vliegen”, zegt René lachend.

Toch heeft Roparunradio zich ieder jaar ook technisch ontwikkeld. “We hebben zoveel goede technici. Toen de eerste smartphones bestonden, zijn we gaan testen met apps waardoor we live konden verbinden. Dat ging al iets beter, maar nog niet optimaal. Gelukkig hebben we daar nu helemaal geen last meer van en staan we continu in contact met de eindregie.”

Als verslaggever bereidt René Toonen zich altijd goed voor. “We weten van sommige teams dat ze bijvoorbeeld iets bijzonders willen doen. Dan weten we dat we daar op in moeten spelen. Ook volgen we teams vooraf op sociale media, je hebt dan al wat achtergrondkennis van deelnemers. Natuurlijk proberen we ieder jaar weer zoveel mogelijk teams aan het woord te laten. En we vragen heel veel door. Ook iemand van de catering heeft vaak een bijzonder verhaal. En naast dat we zelf aan het woord zijn luisteren we het hele weekend zelf ook naar Roparunradio. Dan weet je goed wat voor soort reportages je collega’s al gemaakt hebben en waar je zelf nog kan aanvullen.”

Sociale media. Dat is volgens René ook een ontwikkeling dat hem helpt in zijn werk. “Tegenwoordig staat iedereen de hele dag in contact met de familie thuis. Vroeger was dat wel anders. Toen konden deelnemers via Roparunradio de groetjes thuis doen. Salut retour, noemden we dat. Nu kun je je dat niet meer voorstellen, maar destijds scoorde dat ontzettend goed.”

Als verslaggever krijgt René ook te maken met emotionele, soms heftige verhalen. “Ik zal nooit vergeten dat we een mevrouw in aanloop naar de Roparun geïnterviewd hebben, waarvan we wisten dat ze tijdens het Pinksterweekend niet meer zou leven. We hebben toen, mede op haar verzoek, het interview toch nog uitgezonden. Dat was heel bijzonder. Ook op de finishdag krijgen we te maken met mooie maar ook emotionele verhalen. Dan trek je je af en toe terug, neem je een bak koffie en laad je jezelf weer op. Maar veel verhalen grijpen je wel en dat verandert nooit.”

Maar wat is dan dat typische geluid van Roparunradio, waardoor zoveel mensen ieder Pinksterweekend de radio aanzetten? “Dat is een totaalmix. Het is een combinatie van goede verslaggeving, maar ook goede muziek. En we spelen heel erg in op het moment en de sfeer. Op maandag, tijdens de finish, klinkt Roparunradio bijvoorbeeld een stuk vlotter dan tijdens de andere dagen. Dan wordt de manier van verslaggeving en het muziekformat aangepast. Luister aankomend jaar zelf maar. Dan weet je hoe het klinkt.”

Source: roparun